Page 92 - คู่มือกฎหมายเเพ่งเเละพาณิชย์ - กรมบังคับคดี
P. 92
คำ้าประกัน
เพียงพอจะชำาระหนี้แก่เจ้าหนี้ได้แต่ผู้คำ้าประกันกลับต้องถูกบังคับ
ชำาระหนี้อย่างลูกหนี้ประธานและกฎหมายก็กำาหนดให้สิทธิแก่ผู้คำ้าประกัน
บางอย่างเพื่อ “เกี่ยง” ไม่ชำาระหนี้ในครั้งแรกได้ ข้อตกลงเช่นนี้ย่อมทำาให้
ผู้คำ้าประกันเสียสิทธิเพื่อจะปกป้องตนเอง (อธิบายในหัวข้อ “ข้อต่อสู้ของ
ผู้คำ้าประกัน”)
ดังนั้นข้อตกลงให้ผู้คำ้าประกันต้องรับผิดเหมือน “ลูกหนี้ร่วม”
ข้อตกลงดังกล่าวเป็น “โมฆะ” ยกเว้นในกรณีที่ผู้คำ้าประกันเป็นนิติบุคคล
และยินยอมเข้าผูกพันตนเป็นลูกหนี้ร่วม ดังนั้น ผู้คำ้าประกันจึงไม่มีหน้าที่
ต้องร่วมรับผิดกับลูกหนี้ประธานอย่างลูกหนี้ร่วม หากเจ้าหนี้ยังกำาหนด
ในสัญญาเพื่อให้ผู้คำ้าประกันต้องรับผิด ข้อตกลงดังกล่าวไม่มีผลบังคับ
และผู้คำ้าประกันยังคงมีสิทธิยกข้อต่อสู้เพื่อเกี่ยงไม่ชำาระหนี้ให้แก่เจ้าหนี้ได้
ตามที่กฎหมายกำาหนด
ข้อตกลงเพื่อให้ผู้คํ้าประกันต้องรับผิดร่วมกับลูกหนี้ประธาน
อย่างลูกหนี้ร่วมข้อตกลงนั้นเป็นโมฆะ
ความรับผิดของผู้คำ้าประกัน
ความรับผิดของผู้คำ้าประกันเกิดขึ้นเมื่อ “หนี้ประธาน” ถึงกำาหนด
ชำาระ และ “ลูกหนี้” สัญญาประธานผิดสัญญาไม่ชำาระหนี้ให้แก่เจ้าหนี้
ทั้งนี้ ข้อพิจารณาในทางปฏิบัติที่สำาคัญคือ หนี้ประธานถึงกำาหนดชำาระ
แล้วหรือไม่? และลูกหนี้ผิดสัญญาไม่ชำาระหนี้นั้นแล้วหรือยัง? เช่น
90
