Page 90 - คู่มือกฎหมายเเพ่งเเละพาณิชย์ - กรมบังคับคดี
P. 90
คำ้าประกัน
ในทางปฏิบัติแต่เดิมสัญญาคำ้าประกันจึงมักระบุความรับผิดของ
ผู้คำ้าประกันอย่างกว้างขวาง เช่น “ผู้คำ้าประกันรับผิดในบรรดาหนี้ทั้งปวง
ที่อาจเกิดขึ้นในอนาคตทั้งหมดทุกประการ” ดังนั้น กฎหมายจึงกำาหนดให้
สัญญาต้องมีรายละเอียดต่างๆ เพื่อให้ผู้คำ้าประกันได้ทราบถึงรายละเอียด
ของหนี้ที่คำ้าประกัน เช่น คำ้าประกันในหนี้เงินกู้เพื่อการดำาเนินกิจการ
ของลูกหนี้เท่านั้นไม่รวมถึงเพื่อประโยชน์ส่วนตัวของลูกหนี้ การกำาหนด
ขอบเขตความรับผิดของผู้คำ้าประกันไว้อย่างชัดเจน เช่น ไม่เกิน
10 ล้านบาท เป็นต้น รวมถึงการกำาหนดระยะเวลาการก่อหนี้ประธาน
ที่ผู้คำ้าประกันจะต้องรับผิด ยกเว้นแต่กรณีที่หนี้ประธานเป็นสัญญา
บัญชีเดินสะพัด (สัญญาเบิกเงินเกินบัญชี) หรือสัญญาที่ก่อหนี้หมุนเวียน
ต่อเนื่องกัน
ทั้งนี้ เจ้าหนี้ไม่สามารถกำาหนดให้ยกเว้นรายละเอียดต่างๆ ข้างต้น
โดยกำาหนดให้ผู้คำ้าประกันต้องรับผิดในหนี้ประธานอย่างไม่มีกำาหนดไม่ได้
ข้อตกลงดังกล่าวถือเป็น “โมฆะ”
สัญญาคํ้าประกันต้องมีรายละเอียดตามที่กฎหมาย
กำ หนดเกี่ยวกับลักษณะของหนี้ประธาน
และขอบเขตความรับผิดของผู้คํ้าประกันที่แน่นอน
ข้อตกลงที่เพื่อยกเว้นการกำ หนดรายละเอียดดังกล่าว
ถือเป็นโมฆะ
88
